In de Draeck en De Scherminckel zijn omstreeks 1508 tezamen gebouwd door de bestuurders van de Onze Lieve Vrouwekapel die naast De Scherrninckel stond. Voordien zal er ook wel wat gestaan hebben, maar daar is in de huidige bouw niets van terug te vinden. In het binnenwerk van beide huizen zit nog heel veel uit 1508. Niet alleen de plattegrond maar echt bouwmateriaal dat al die tijd gewoon op zijn plaats is blijven zitten. In de Draeck heeft nu een voorgevel die in 1840 geplaatst is. Toen is het huis ook zeven meter langer gemaakt. De voorgevel van De Scherminckel is van 1669, toen Laureijs Caluaert zijn huis wilde verfraaien. Hij heeft bijvoorbeeld die leuke boogjes boven de vensters op de verdieping laten maken. De winkelpui is van 1885, evenals veel van het interieurachter deze pui. Het is wel bijzonder, dat een winkelinterieur het zolang uithoudt zonder ingrijpende modernisering.

Zoals veel oude huizen met mooie oude namen heeft ook De Scherminckel niet altijd zo geheten. Zo omstreeks 1600 heet het huis De Rode Roos, een naam vol poëzie die past bij een bruidsschat. Er zit dan ook een verhaal van bruidsschatten aan dit huis. Op 20 oktober 1733 trouwt de eigenaresse Jacomina Verbart, weduwe van Johannes van Hees met een onbekende en onbemiddelde jongeman uit Duitsland: Gerardus Pesch. Jacomina is dan al oma. Gerardus moet de kunst van versieren wel verstaan hebben. Wanneer niet lang nadien Jacmina overlijdt, hertrouwt hij weer met een rijke dame, Elisabeth Ketgens. De familie Pesch dreef een tabakshandel in De Rode Roos. Tabakswinkel en bruidsschatten hebben niet geholpen. De snel verworven rijkdom is ook weer snel verdwenen. In 1764 wordt het pand met inhoud verkocht. (publicatie Waterschans 1990 nr. 4 blz. 60 t/m 68)